Tereny Poza Watahą > Pustynia
Pustynia
Setra:
Zaczęła cicho nucić piosenkę w języku, którego żaden wilk prócz niej nie znał.
Setra:
Melodia była smutna, powolna i wyniosła. Piosenka zdecydowanie do krótkich nie należała.
Setra:
Z oka spłynęła jej jedna łza. Była niewielka i słona.
Setra:
Dlaczego ona? Jej myśli cały czas krążyły wokoło tego.
Setra:
Wyszła po cichu, jakby w ogóle jej tu nie było.
Nawigacja
[#] Następna strona
Idź do wersji pełnej