Drukuj

Zaloguj się lub zarejestruj.
1 Godzina 1 Dzień 1 Tydzień 1 Miesiąc Zawsze
Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

[Nana]

Chciała wyjść z cienia lecz powstrzymała się od tego.
Położyła się w cieniu.

[Liuy]

Obniżył łeb na wysokość barków i zaczął węszyć. Wyraźnie kogoś wyczuwał, kogoś w pobliżu. Uśmiechnął się drapieżnie, z politowaniem. Zazwyczaj w obecności wader zachowywał kulturę, aczkolwiek gdy ktoś się przed nim krył...
- Dlaczego kryjesz się w cieniu, czyżbyś nie miała dość odwagi by chociażby wystawić czubek nosa z cienia? - zapytał ironicznie.

[Nana]

-Odszczekaj to..-warknęła wychodząc z cienia.
-To nie jest TWÓJ interes kto kryje się a kto nie....

[Liuy]

- Zwykły dworny sługa rozkazuję mi szczekać? Niby nie mój interes, aczkolwiek zawsze ciekawią mnie osobniki, które nawet nie mają na tyle odwagi by spojrzeć mi w oczy. - powiedział z wyraźną wyższością w głosie. Powoli już się domyślał czemu Lajna była rozdrażniona.

[Nana]

Serce waliło jej jak oszalałe. Szczeniak, młodzik...łatwiej rozwiązała by sprawę gdyby był to zwykły szczeniak ale nie książę. Odetchnęła głęboko.
-Nie jest nadwornym sługą ani niańką. Leżałam sobie spokojnie w cieniu gdy pojawił się młodzik który szczeka co mu język przyniesie. Mimo że masz taką pozycję trochę szacunku do starszego...-pomału zaczynała żałować że dało się tak łatwo podpuścić.

[Liuy]

- Szacunkiem darzę tych, którzy na niego zasługują, to chyba oczywiste. - wymruczał cicho. Spojrzał jej prosto w oczy szukając oznak zdenerwowania.

[Nana]

Zdziwiła się że nie jest spięta. Skoczyłaby w cień ale...Nie pokaże swojej słabości. Nie tak jak nie panowała nad sobą przy Sierrze.
-Och wielmożny książę, ą,ę możę bibułkę? Jak mogłam się przeciwstawić twej woli! Oj ja biedna!- zawyła, grając jedną z nadworski dam. Czytałą kiedyś komedię i zapamiętała ten dialog, dziewczyny z królem.
Ta gra zaczynała ją już nieco nudzić.

[Nana]

Otrzepała się z lekkim uśmiechem. Nie był to wredny, szyderczy czy krzywy uśmiech. Był to uśmiech radosnej, rozbawionej i rozluźnionej wadery.

[Liuy]

Skrzywił się z zażenowania. Co ta wadera chciała mu w ten sposób pokazać, czyżby swoją inteligencje, a może raczej jej brak? Niezrozumiałym dla niego faktem było to, iż jego "matka" pozwalała sobie na takie aroganckie zachowanie wśród podwładnych.
- Mości królewna będzie nadal ciągnąć ten żałosny popis ze swej strony, czy może ogarnie się nieco i uspokoi?

[Nana]

Nie pamiętała kiedy się tak naprawdę i szczerze uśmiechnęła. Na tą chwilę, bojaźliwa Nana gdzieś zniknęła a jej miejsce weszła inna. Jej Nemezis. A może to ona się zmieniła?
-Ależ przecież jestem ponoć tylko głupią służką?-znowu się zaśmiała. Widząc wyraz pyszczka szczeniaka bardziej chciała się śmiać.
Zakręciła się, poślizgnęła i przewróciła co wywołało jeszcze większą falę śmiechu. Podnosząc się roześmiana próbowała jakoś stłumić śmiech co średnio jej wyszło.
-Może racja. Zaczęliśmy od złego tonu.-powiedziała uśmiechnięta.
Byłą szczęśliwa że jej strach zniknął na parę chwil.

[Nana]

Rozejrzała się uśmiechnięta. Lód przybrał piękny blask.

[Liuy]

*Wariatka* Stwierdził krótko w myślach, gdy ta przewróciła się na lód, zanosząc się śmiechem. Może śmiała się z własnego zachowania? Prawdopodobne. Na stwierdzenie o głupiej służce nawet nie próbował zaprzeczyć. Ani też potwierdzić.
- A co  tego wynika...?

[Nana]

Zdziwiła się że książę który był bardzo wygadany, zapuścił się do lodowego królestwa. W sumie każdy tu chodził. Nie zdziwiła by się gdyby podrósł i był zaprawiony w bojach.
-Mogliśmy się od razu sobie przedstawić a nie dogryzać sobie i skakać do gardeł.-Uśmiech bardzo powoli i z gracją zniknął z jej pyszczka. Spoważniała i nie wyglądała już na rozbawioną. W niczym nie przypominała wader niemalże płaczącej ze śmiechu. Jej ton się również zmienił. Był bardziej "naturalny".

[Liuy]

- Liu. - rzekł krótko. Postawa wadery znów się zmieniła. Najpierw się wykłócała, potem śmiała praktycznie bez powodu, teraz spoważniała. Nawet nie miał na całe to wydarzenie słów. Wlepił w waderę ponury, lekko znudzony wzrok i czekał na odpowiedź. W końcu wypadałoby i jej się przedstawić.

[Nana]

-Nana.-lekko skinęła głową. Nakazywał tego szacunek. Gdy wypowiedziała swoje imię, wyrósł pęk pnączy z fioletowym kwiatem który zaraz zwiędł i się schował a pnącza zniknęły.