__________
Dowiesz się wkrótce.Ciąg dalszy..nastąpixD

Stojący przed Lajną Arser zaśmiał się.
-Znamy przyszłość i o wszystkim wiemy nawet wcześniej od ciebie.Szatan?Śmierć?Dzień?Myślisz,że nas to obchodzi,a co dopiero wystraszy?Dzień ani nikt nie był i nie jest naszym władcą.Wcielamy się w ciała żywych,wędrujemy pomiędzy wymiarami,wtedy twa moc jest bezskuteczna...Żyjemy tak od wieków i nikt,nigdy nie zdołał nas wytępić.Nawet Rachil,mistrzyni szamanów.Myślisz,że to ciebie spotka zaszczyt zakończenia naszej egzystencji?Nie..Nikt nie jest tego godzien.Głupia alpha uważająca się za wyjątkową..Czy ty w ogóle masz pojęcie ilu jest takich podobnych do ciebie?Z równie wielką siłą?Nawet nie wiesz jaką wykazałaś się głupotą.No cóż..Skoro już odrzuciłaś naszą propozycję,z wielką przyjemnością zajmiemy się twoim domem(krainą) i watahą.Właśnie skazałaś wszystkich na śmierć.Dziękujemy..Lajno...-wyszeptał wilk i zniknął,a razem z nim reszta zjaw.Ziemia lekko zadrżała.Po chwili Lajna została sama.

Niektóre z wilczych zjaw się zlękły i przyglądały się sobie wzajemnie,cofając się jednocześnie.
-Tchórze!-wrzasnął stwór przypominający Arsera.Spojrzał ponownie na Lajnę.
-Nas jest miliony.Jesteśmy wszędzie,jesteśmy wszystkim..Jesteśmy w każdym.Jeżeli nas skrzywdzisz,skrzywdzisz również swoich przyjaciół.Chcesz tego?Ich umysły od dawna należą do nas.Jeden ruch i wszyscy padną martwi..Jeden błąd!Jedna chwila!Chcesz mieć na sumieniu ich życie?Nie wydaje mi się...

Stwór opuścił jej ciało,lecz nadal się szyderczo uśmiechał.
-Jesteś taka zabawna-wyszeptał.Nagle znikąd pojawiły się kolejne zjawy.Otoczyły białą wilczycę.-Nikt nie oprze się naszej woli.NIKT!-wrzasnął i całe otoczenie przybrało czarną barwę.Śnieg pod łapami Lajny zniknął.Znajdowała się w swego rodzaju próżni,otoczona ze wszystkich stron tymi paskudnymi bestiami.
-Jeżeli nam odmówisz skrzywdzimy ją!-wrzasnął i obok niego pojawiła się Sierra.-Na pewno tego chcesz?-wyszeptał rozbawiony i Sierra padła martwa,przemieniając się w pył.Zniknęła.
-I jak?Masz ostatnią szansę..

Zjawa przypominająca Arsera nie przejęła się stanem Lajny.Na pysku wilka pojawił się chytry uśmiech,gdyż stan w jakim była ułatwiał manipulowanie nią.Jej zgoda lub sprzeciw był zbędny.Chciał tylko sprawdzić na ile ma silną wolę.Miała silną i nie dała się nabrać,więc trzeba było działać szybko.
-Chcemy tylko wprowadzić nowy ład i zmienić świat na lepsze.Już wkrótce do nas dołączysz i pomożesz nam pozbyć się tych,którzy są przeciwni naszej woli.Potrzebujemy wilczej alphy,czyli ciebie,Lajno.Tej,która będzie mogła wybić wszystkich..po kolei.Niczego nie rozumiesz,prawda?To przez nich..To oni wszyscy są winni twoim cierpieniom.Nie pamiętasz ile razy ciebie ranili,upokarzali,wyśmiewali,a ty musiałaś to znosić? Wyczuwam w tobie nienawiść.Od lat starasz się ukrywać swoją ciemną stronę.Okłamujesz siebie i innych...Zło w twym umyśle tak bardzo chce wyjść na światło dzienne i my mu w tym pomożemy-zaśmiał się i skoczył na Lajnę,wnikając do jej umysłu.Sprawiało to niewyobrażalne cierpienie.Zjawa szperała w jej wspomnieniach,co Lajna mogła zauważyć poprzez widoczne fragmenty ze swojego życia.W ciągu kilku sekund przypomniała sobie cale swoje życie.Widziała małą,kolorową Sierrę.Sekundę później tą przygnębioną,wychudzoną,
teraźniejszą córkę.Widziała Śnieżkę,Demona i innych przyjaciół.Początki watahy,wspólne zabawy,przygody.Te pięknie wspomnienia zaczęły zanikać,pozostawiając po sobie jedynie nic nieznaczącą pustkę.Ciało wilczycy zaczęło drżeć,a ból stawał się coraz silniejszy.

-Lajna dołącz do nas jeśli chcesz tego uniknąć.Pomożemy odnaleźć tych,na których ci zależy.Daj nam tylko kontrolę.Zostań jedną z nas nim będzie za późno...-powiedział wilk,który zjawił się przed nią.Brzmiał i wyglądał jak Arser,lecz tak naprawdę nim nie był.
-Oni chcą twej śmierci.Oni wszyscy-dodał po chwili. Jego głos chwilami stawał się niewyraźny,mroczny.-Musisz oddać nam swoją wolę..Obserwujemy cię od dłuższego czasu.Znamy twoje lęki,marzenia i wiemy czego chcesz.Damy tobie wszystko,czego zapragniesz,tylko dołącz do nas.Wtedy poznasz prawdę...
(Lajna tylko go widzi i słyszy)

Przed młodym Marvelem padający śnieg zaczął przybierać postać wilka.Płatki śniegu po chwili przemieniły się w gęstą,śnieżnobiałą sierść.Przed szczenięciem ukazała się wilczyca.Ta wspaniała i jakże piękna matka Marvela,której sierścią powiewał delikatny wiatr.Podeszła do swojego syna i uśmiechnęła się łagodnie.
-Marvel..Jestem tutaj-wyszeptała,a echo rozniosło się po całej polanie.Jej głos był taki spokojny.Taki,jaki zapamiętał.Niestety tylko szczenie ją widziało.
Nagle obok niej zjawiły się psy gończe,a raczej zgniłe,pozbawione w większości sierści trupy tych zwierząt.Czerwone ślepia obserwowały szczenię i jego matkę.Wtem wszystkie psy powaliły na śnieg wilczycę i zaczęły rozszarpywać na strzępy.Jej sierść zabarwiła się krwią.Biały śnieg pokryła kałuża krwi.Wszystko działo się na oczach Marvela,zaledwie metr przed nim.Psy po chwili zniknęły,a matka leżała martwa.Wszystko w umyśle Marvela ucichło,lecz nagle ciało wstało i spojrzało na szczenię martwymi,mokrymi od łez ślepiami.Stała tak nieruchomo,wpatrzona w wilcze szczenię.Pobiegła w jego stronę,otwierając szeroko pysk.Zjawa nim zatopiła kły w młodym ciele rozpłynęła się w powietrzu,jakby to wszystko nigdy nie miało miejsca(Powtarzam.Lajna tego nie widziała)
 Tymczasem to nie był koniec.Zapłakana Lajna miała zobaczyć coś jeszcze.Obok drzewa na którym widziała Arsera
zjawiła się...Sierra?Tak,to była ona,ale przygnębiona.Jej grzywka zakrywała oczy.Przy jej boku stał Arser,lecz taki jakiego zapamiętała Lajna.Cały i zdrowy,lecz na jego pysku również widniał smutek.Zaczęli się oddalać bez słowa,zostawiając Lajnę samą.Zniknęli.Na chwilę wszystko wróciło do normy.Dopóki nie zjawiła się kolejna dziwna rzecz.W oddali spostrzegła Menmę Razera i Rachil.Stali obok siebie,wpatrzeni w nią gniewnie.Usłyszała warczenie,dobiegające zza jej grzbietu.To była Śnieżka równie rozgniewana jak Menma,Rachil i jej brat.Wtem ktoś zjawił się pod skrzydłem Lajny.Wychudzona,zagubiona i zaniedbana Sierra.
-To twoja wina..To wszystko przez ciebie!Dlaczego to zrobiłaś?!-krzyczała zapłakana Sierra.Do białej wilczycy podszedł Razer.
-Nie chcemy cię tutaj..Odejdź i nigdy nie wracaj-powiedział.
-Zniknij z naszego życia-powiedziała Rachil.
-Myślałam,że jesteś inna...-warknęła cicho Menma
-Zawiodłaś wszystkich-rzekła Śnieżka.
Po tych słowach wilki zaczęły się dławić krwią i padły na ziemię martwe.W kilka chwil przemieniły się w pył,który zabrał chłodny wiatr.(to widziała tylko Lajna)