Wyślij odpowiedź

Podgląd wątku

Wysłany przez: Sroka

« dnia: Styczeń 11, 2015, 20:48:11 »

Umieść cytat

Oczy uległy zamgleniu, myśli uleciały gdzieś daleko a mimo czuła że coś się zbliża. Coś co się porusza i żyje. Nie chciała się poruszyć, nie chciała spojrzeć a może po porostu nie potrafiła. Stała jakby zamrożona w jednej pozie z spojrzeniem utkwionym w horyzoncie. Bardzo dalekim horyzoncie. Dalekim i oddalającym się? Może. Przecież zawsze się oddalał. Zbliżało się...Stała nieporuszona, obojętna na wszystko, zamyślona nad dalekim horyzontem.

Wysłany przez: Isoschi

« dnia: Styczeń 10, 2015, 14:45:16 »

Umieść cytat

Szarak wszedł tu powoli z nosem przy ziemi, zawzięcie czegoś szukał, lecz znaleźć nie mógł. Zatrzymał się dopiero przy wodzie, do której o mało co nie wpadł. Na widok swego odbicia nieco się przeraził, nieco zmarniał, sierść straciła swój blask a poza tym był jakiś wychudzony. Cóż, ostatnio nie miał czasu na takie rzeczy jak polowanie. Idiota również całkiem zapomniał o takim czymś jak ostrożność, więc nawet nie wiedział, że nie jest sam. Westchnął i ruszył wzdłuż brzegu.

Wysłany przez: Sroka

« dnia: Styczeń 08, 2015, 19:51:15 »

Umieść cytat

Pojawiła się znikąd. Zawsze tak było, przychodziła odchodziła. Pojawiała się i znikała. I teraz znów, znów powtórzyła ten sam ruch co zawsze. Potrząsnęła łbem, poszurała łapami po śniegu. Było pusto. Przyjemnie cicho i pusto. Stanęła nad brzegiem. Horyzont wydawał jej się bardzo daleki, choć nie była pewna czy jest tak naprawdę.

Wysłany przez: Mistic

« dnia: Marzec 19, 2014, 17:58:03 »

Umieść cytat

Idąc tak w zamyśleniu, nie dostrzegłam nawet, kiedy zdążyłam opuścić ów teren. <Wyszłam>

Wysłany przez: Mistic

« dnia: Marzec 18, 2014, 19:33:00 »

Umieść cytat

Weszłam krokiem powolnym, nawet bardzo… Cały czas miałam tą niby amnezję, przynajmniej tak twierdził tamten, a może to był po prostu jakiś chory psychicznie, ja się inaczej nie czułam, wręcz przeciwnie, humor mi dopisywał, tylko, że nie do końca ten co trzeba. Szłam przed siebie mozolnie wlokąc za sobą ogon po ziemi. Po chwili takiej nudnawej przechadzki przystanęłam i dopiero rozejrzałam się, gdzie to mnie znów łapy poniosły. Woda. Westchnęłam jedynie i ponownie ruszyłam przed siebie.