"Niektórzy umieją latać, inni zmieniać się w coś, a ja przenikam."-pomyślałam. Skierowałam wzrok na króliczka, jego łapka spuchła. Nie mógł nią ruszać. "Amputować ją czy co?"-zastanowiłam się.
-Maluszku?
Popatrzył tymi oczkami na mnie.
-Mogę zjeść ci nogę?
Przeraził się.
-Popatrz, zrobię ci nową. Z metalu czy z drewna. Będzie sprawniejsza i lepsza w użytku. Możesz to potraktować to jako zwycięstwo!
Stanęłam przed nim, bał się, czułam jego strach. Opuściłam łeb w dół i po cichu powiedziałam do siebie:
-Nawet zajączkowi pomóc nie umiem...
Na ziemię zaczęły kapać moje łezki. Popatrzyłam na zwierzątko. Przywlókł jakiś kawał metalu i jakiegoś materiału. Zaczęłam lekko się śmiać.
-Będziesz teraz szpanować swoją protezą, no nie?
Wyciągnęłam do niego łapę, chciałam żeby przybił mi "żółwika". Delikatnie odcięłam łapkę gryzonia, przymocowałam już "metalową" łapkę. Zajączek wyglądał jakby chciał mi podziękować. Pokicał sobie chwilę i znikł.

-Ahhhhhh.....-a-Spojrzałam nie dowierzając-Ścigamy się? Meta jest w lesie...Narka!-Użyłam prędkości światła,już mnie tutaj nie było .

-Hmmm...-Zastanowiłam się i spojrzałam na niebo.-A miałaś kiedyś zaszczyt latać?-zapytała dalej lampiąc się w niebo.

-Jest południe...-Powiedziałam jakbym doznała szoku,patrząc przy tym na słońce osadzone w centrum nieba






_____________________
PW....Rachil (prywatne wiadomości jkbc.)

Podeszłam do dziwnie śpiącej Rachil i dźgnęłam ją lekko łapą mówią przy tym:
-Rachil...Raachil...

Nagle zwróciłam wzrok wiercącej się Rachil. Zapalał się we mnie maleńki płomyk niepokoju.

Popaczyłam na Mich z zaciekawieniem. Podeszłam do niej po cichu,by zobaczyć co tam jest.