- Cóż, bywa i tak mój drogi - wyszczerzyła się. Machnęła ogonem. Usłyszała jakiś pisk, brzmiący kak z horroru. Przełknęła ślinę.
- Może tak..się pośpieszymy? - mruknęła, gdy zdawało jej się, że coś za nimi idzie.

- Dziękuję bardzo za pana uprzejmość, lecz nalegam, by to pan ruszył pierwszy - powiedziała głosem, jakby należała do jakiegoś rodu szlacheckiego czy coś. - Ale skoro pan tak prosi, to oczywiście, pana życzenie moim rozkazem.
Ze śmiechem ruszyła przez drogę. Początkowo było łatwo, później czuła coś lepkiego na całym ciele. Idąc dalej coś złapało ją za ogon i uniosło do góry. Roślina, jakaś dziwna była, trzymała ją w górze, tuż nad Iskiem.
- Em.. hej? - zaśmiała się. - Ty, fajnie się tak widzi, tak do góry nogami. Ale idź szybciej, bo Ciebie też to coś złapie.
Mówiąc to jakoś wygięła się i zębami złapała się za roślinę, której jakaś "gałązka" zawisła niedaleko pyska wadery. Gdy ta dziabnęła kłami zielsko, to puściło ją, a ta spadła na jakiś mech. Niebieski mech. Ciekawe. Podniosła się i otrzepała

- Wiem - wyszczerzyła się, doganiając go. - Wszyscy mi tak mówili. Znaczy, bardziej coś w stylu "wariatka", lecz jakoś tak się przyzwyczaiłam.
Przewróciła oczami.
- Ty, ej, tam jest pajęczyna! - westchnęła, widząc na którymś zakręcie pajęczynę, przez którą nie dało się przejść. - Idziesz pierwszy. Ja już jestem brudna. Czas na ciebie!
Schyliła nisko łeb i z nudów, czy z zabawy, zaczęła warczeć na niego, na tyle, by zaczął się cofać i wlazł w pajęczynę. Wiedziała, że warczenie na niego nie zadziała, pewnie duży basior i się nie boi takich małych wader. Pokręciła łbem.
- I tak idziesz - wystawiła jęzor.

- Spaceruję, nie widać? - obdarzyła go złośliwym uśmiechem, ruszając przed siebie i trzaskając go ogonem w pysk. Zaśmiała się cicho pod nosem. - Ciemno wszędzie, nudno wszędzie, co to będzie, co to będzie?
Pokręciła łbem, niemalże przewracając się ze śmiechu. Stała jakieś dwa, może trzy metry przed basiorem. Obróciła się i podeszła do niego, chichrając się pod nosem.
- A pana, panie Isoschi, co tu sprowadza? - spojrzała na Iska (tak, Isek, Iska xD) podejrzliwym wzrokiem. Westchnęła. - Dobra, mniejsza. Idziemy?
Chwilowo poczuła się jak szczeniak. Każdy wie, jak robi szczeniak jak chce się bawić, prawda? Tyłek do góry, ogon wariuje, a łeb do dołu i wywala język. Karo zrobiła podobną pozycję, lecz nie wywalała języka. Podniosła się i chwilę później przewróciła się ze śmiechu na grzbiet.
- Prze..przepraszam - nie mogła przestać. - Coś.. coś mi jest.
Podniosła się. Jej sierść była cała w kurzu i nieco w pajęczynach. Tknęła nosem basiora po szyi i przewróciła oczami.
- Choodź, będzie fajnie! - wyszczerzyła się.

Karo, ciemno-kasztanowa wadera włóczyła się bez celu po różnych terenach, znajdując różne patyki i kamienie. Nudziło jej się, fakt. Doszła do jakiegoś miejsca, co na pierwszy rzut oka nie wydawało się być czymś.. ciekawym. Wkroczyła na teren, rozglądając się uważnie. Chodziła ostrożnie, jej łapy zgrabnie omijały patyki, dzięki czemu nie wyjawiała swej obecności. Dojrzała wejście. Znaczy, zdawało się, że to wejście, bo widziała jakiś ogon niknący w ów dziurze. Nieco podbiegła, przypadkowo stając na jakiś patyk. Zapach tego kogoś był jej nieco już znany. Uśmiechnęła się pod nosem.
- Witam pana Isoschi'ego.. - mruknęła nieco nienaturalnym głosem. Przez pewien czas zupełnie się nie odzywała, a zawsze jak tak milczy, to później ma głos zupełnie do niej nie podobny. Machnęła ogonem i wyprostowała się.

Po kilku minutach znudziło go to i wybiegł !

Wbiegłem zdyszany.