Visage pokrążył chwilę nad rzeką i usiadł w środku jej strumienia, nie mając miejsca na lądowanie pośród drzew. Woda sięgała mu do barków. Zanurzył w niej głowę , pijąc i jednocześnie zmywając z siebie krew po jedzeniu.

- Próbujesz mnie naśladować? - zapytał ze zdziwieniem, gdy wilczyca prawie słowo w słowo powtórzyła jego ostatnie zdanie. Te samice już nawet własnego zdania nie miały, a basiory jak widać im wtórowały. Gdzie on trafił, do jakiejś dziury?
- Bęcwały i dno! Strzeż się, kruszynko, bo za niedługo cię znajdę, a wtedy twój przydupas już nie zdąży cię uratować - wrzasnął jeszcze za odchodzącą parką. Stwierdziwszy, że nie ma tu już nic do roboty postanowił wybrać się gdzie indziej, w poszukiwaniu szczęścia i ciekawych wydarzeń.

[zt]

Rzuciłem jeszcze jedno wrogie spojrzenie na Darknessa i jedno niepewne na Garetha - przecież go znam, wkurzy tego nowego, a że to chude i niezbyt silne... Pewnie musiałbym lecieć i go ratować - po czym wyszedłem.

z.t.

W tej samej chwili, co Karo, Gareth rzucił się przede mnie. Bynajmniej nie dlatego, by mnie ratować, doskonale wiedział, ze nic mi nie będzie, bo ani ogień, ani demoniczność na mnie nie działała. Gari wchłonął całą energię zużytą przez Darknessa do stworzenia ognia. Oczy zaświeciły mu na czerwono jak latarki, tak jak znaki na futrze, na pysku wykwitł szeroki jak u Kota z Cheshire uśmiech. Potem przeciągnął się i z błyskiem rozbawienia zerknął przez ramię na nas. Burknąłem coś pod nosem.
- Idę. Nie ma sensu tu sterczeć. - wciąż nie odblokowywałem umysłu, to też nie miało dla mnie sensu. Cóż... Wszystko jest bez sensu. Gareth, ewidentnie słysząc moje myśli, przewrócił oczami. Zaczął wymachiwać czarno-białym ogonem, zostawiając mi jego końcem pamiątkę w postaci dość głębokiego nacięcia na boku. To i jego kwaśny wzrok miało być podziękowaniem za fakt, że Karo zrobiła wszystko bez niego. Ale nie będzie się czepiał, w końcu dostał też prezent - darmową energię od nowego.

No nie, ta mała szkarada jednak się uwolniła. Pieniądze trafił szlak, jak widać ta lina nie była aż tak dobra i wyrzucił pieniądze w błoto. Ze też zawsze ktoś mu musi przeszkodzić.
- Oj zamknij się w końcu, drzesz się jak moja babcia gdy jej... hehe~ - zaśmiał się krótko i stworzył wokół siebie ognisty cyklon, który pochłonął pioruny. Jako że piorunom do ognia nie daleko, to wyładowania elektrycznie bardziej zasiliły ogień niż go osłabiły. Darkness nie zamierzał przegrać, nigdy się nie poddawał, tamci musieliby go chyba skuć łańcuchami żeby unieszkodliwić basiora. Piekielny ogień go osłabiał, ale wytrzyma jeszcze jakiś czas. Woda w rzece wyparowała w ułamku chwili, trawa zamieniła się w popiół, pobliski kamień po prostu się stopił. Temperatura iście piekielna, a jaka niebezpieczna. Basior uformował kilka kul ognia, które skierował głównie na waderę i tego drugiego, Garetha zignorował. Wyczuwał w nim pokrewną duszę, przez co nie obawiał się ataku z jego strony. Taki atak mógł zabić, ale nie przejmował się tym. Skoro porwanie się nie udało, to nie będzie z nich już pożytku, a lepiej nie zachowywać świadków.

Czy on śmie nazywać ją kruszynką? Oj, przesadził. Niech wie, że z Karo się nie zadziera. Warknęła i mimo związania nieco uniosła się na łapach, zwalając łapę basiora z jej łba. No i się zaczęło.
- Nigdy.. ale.. to NIGDY.. nie.. nazywaj.. mnie.. KRUSZYNKĄ! - wydarła się, na co kilka ptaków zerwało się z okolicznych drzew. Walnęła go parę razy piorunami. Nie obchodziło ją, że jest związana. Boosted Gear teraz jej się nie przyda.. co tu robić, co tu robić.. Niech no ona się pozbędzie tej liny. Podreptała do Iana, wsadziła mu do pyska koniec liny, przekazując spojrzeniem, że ma jakiś plan. Ta, wymyśli coś w międzyczasie. Gariemu zrobiła tak samo i jakoś dzięki nerce i jego bratu (czy jak to tam się odmienia) wytegowała się z tej liny. Rozłożyła skrzydła i w aurze piorunów podeszła do Darknessa.
- Zapamiętaj - nigdy nie zadzieraj z Karo, bo to może się dla Ciebie źle, bardzo źle skończyć - warknęła i walnęła go parę razy piorunami, na tyle, by go chwilowo oszołomić. Po tym ataku stanęła koło Iana i wyprostowała się.

- Dzięki, Gari - przewróciła zielonymi oczami, machając ogonem. No niech ktoś coś zrobi, niewygodnie tak jest, jak ktoś trzyma Ci łapę na grzbiecie.