Wyszła.

Usłyszał jakieś krzyki trzaski więc ruszył w stronę hałasu i zobaczył Iso i jakąś wilczycę atakującą dziwnego gada. Był ciekaw jak sobie poradzi. Rozejrzał się za jakimś wygodnym miejscem ale znów takowego nie było więc zmuszony usiadł na pieńku i obserwował z bezpiecznej odległości.

Starał się uspokoić, wyciszyć i zmienić się w węża i zwiać, jednak... klapa jeśli chodzi o skupienie. zaje***cie przewrócił oczami i zaatakował to coś, co go trzymało, a gdy to coś go puściło puścił się biegiem przed siebie. Niestety większa gadzinka nie odpuściła, na dodatek zaczęło się jej coś robić, jej skóra zaczęła pękać, a z tych otworów wyłaziły jakieś kolce.
---
Nie pytaj, rób co chcesz

Dobra, wszystko fajnie, wilgoć, chłód i tak dalej, ale ten odór rozkładających się roślin i kij wie czego jeszcze, daje już po nosie stwierdził i wyszedł na jakiś korzeń i spojrzał na swoje dobrudzone błotem łapy, które zrobiły się takie chude, normalnie patykowate szczudła. Przechodził właśnie pod dość grubą gałęzią jakiegoś drzewa, gdy to właśnie coś zaczęło z niej zjeżdżać. Coś grubego, łuskowatego, z wysuwającym się jęzorem... i kurde, jaki olbrzym. Is gwałtownie odskoczył, wpadając znów w błoto, a ten gwałtowny ruch tylko pobudził gadziszona, który spuścił na ziemię większość swego długiego cielska. Anakonda czy coś takiego.
-Nie... kurde, znów? Czy ja jestem jakimś magnesem dla takich zwierzątek jak ty czy co? Pociągam was, czy jak? Kurde, nie odwzajemniam tego uczucia, idź, precz ode mnie ty gigantyczna wilczożerna glisto! - warknął i próbował wyjść z młaki i zwiać, lecz coś otuliło się wokół jego łapy i chociaż szarpał to nie mógł się wyrwać.

Widać było, że wadera się tu zasiedziała. Jakieś pół miesiąca? Miesiąc? Ah, sama tego ona nie wie, straciła rachubę czasu. No cóż, taka sytuacja, nic na to nie poradzi. Podniosła się i przeciągnęła, następnie mlasnęła i podrapała się za uchem. Nie była głodna, co było dziwne. Ale coś czuła. No, dosłownie czuła, jej kawałek tylnej lewej łapy zaczął świecić. Ktoś tu był. Ale ona nie wiedziała kto, nigdy tam jej się nie świeciło (bez skojarzeń mi tu >.<). W końcu zaczęła iść. Sama nie wiedziała gdzie, ale gdzieś zaczęła. Przed siebie. Przyśpieszyła kroku i zaczęła biec. Nudziło jej się. Omijała drzewa, jakoś jej się udawało to robić.

Postanowiła opuścić te ziemię. Rozwinęła skrzydła, odbiła się od ziemi i uniosła w powietrze. Teraz już nie zamierzała szaleć. Lecąc kątem oka zauważyła jakąś postać podobną do wilka, ale nie zatrzymywała się. Wyleciała.

Zadumała się. Usiadła gdzieś pod drzewem. W najbliższym czasie pasowałoby odwiedzić Karo z drugiego życia. No cóż, czas mija, a ta dalej siedzi. No nic, trzeba czekać aż zdarzy się okazja..

Karo była waderą dość smukłej budowy, nigdy jakoś szczególnie nie była gruba. Miała dość długie łapy, ale też nie za długie. Na pierwszy rzut oka wyglądała na kilka lat więcej, ale ona i tak młoda jest. Młoda wojowniczka, nie do zbicia. Przydałyby jej się skrzydła, ale to marzenie. Raczej. Ale ona i bez nich sobie poradzi, na razie wystarczy żeby dostać awans, dwa, czy coś i wyjdzie wszystko w swoim czasie. Po pewnym czasie spacerowania zwolniła, szła bardzo wolno. Rozglądała się, ale nie cały czas.