Mirabilis!
Tereny Poza Watahą => Zaginione Królestwo => Podziemia => Wątek zaczęty przez: Kryształowa w Marzec 21, 2013, 10:21:25
-
Kopalnia. Dużo minerałów. Od węgla po diamenty. Kiedyś byli tu ludzie. Można znaleść kilofy, stare latarnie naftowe. Biegają często szczury. Uwaga, przenoszą wściekliznę. Czasami spadają kamienie.
-
Wbiegłem lecz szybko zwolniłem tempa i przystałem. Czekałem na Kryształową.
-
Wbiegłam za Demonem.
- To szukamy złotych skrzynek
-
-Ok-powiedziałem i zacząłem spacerować po kopalni...szukając miejsca gdzie mogłaby być taka skrzynka.
-
Poszłam na przód. Szłam za torami. *Ile nie wykopanego żelaza.. ile można zrobić zbroi i mieczy..* Podążałam dalej. Nagle zauważyłam jakieś światło. Gdy miałam nadzieję zauważyłam lawe. Zawróciłam.
-
-Kryształowa! - krzyknąłem gdy znalazłem coś złotego wystającego ze skały...był to jakiś kanciasty róg wystający i nie możliwy do wyciągnięcia gdyż był tak jakby wrośnięty w potężną ścianę skalną
-
-Zobacz...czy to może być ta skrzynka?
-
Pobiegłam do Demona.
-Albo skrzynka, albo złoto. - popatrzyłam
-Jest zawalona kamieniami.. na pewno gdzieś są kilofy. Wykopiemy ją. - zaczęłam się rozglądać.
-
-Tam są-powiedziałem i pobiegłem kilka metrów za kilofami.
Podałem jeden Kryształowej i zacząłem walić w skałe.
-
Odłamała się skała wielkości dorodnej kapusty lecz dalej to coś złote było uwięzione.
-
-Dzieki. - zaczełam kopac obok Demona. Kamienie się sypały na boki
sory że tak dlugo ale jestem na fonie.
-
-Nmzc - powiedziałem i zacząłem jeszcze mocniej tłuc skały
_____________________
spk...ja też pomału piszę bo się ściana komp.
-
Widac bylo coraz wiecej.
-To napewno skrzynka. - powiedzialam szczesliwa.
-
-To super - powiedziałem i odłupałem ostatni kawałem skały, który nie pozwalał wyjąć skrzynki.
-gotowe - powiedziałem i wyjąłem skrzynkę...z dziury gdzie była skrzynka wylała się lawa.
-
-Chodźmy stąd- powiedziałem
________________________
Ja kończę...idę spać bo oczy mi się już same zamykają
do jutra pa
-
Odepchnelam Demona i zatkalam kamieniem dziure.
-Chodzmy moze gdzie indziej otworzyc skrzynke.
pa
-
Wybiegłem.
-
Wybiegłam
-
Weszłam do środka. Czarami oświeciłam sobie drogę. Smród był nie do zniesienia. Wsadziłam sobie watę do nosa. Znalazłam ją w sakiewce. Szłam prosto do sali tortur. (wyszłam z kopalni)
-
Wszedł do jaskini, wiedział, że tu musi znaleźć tą okropną rtęć.
-
Weszła za nim.
-
Usłyszał za sobą Chrone, zerknął na nią po czym ruszył w głąb kopalni, sól, węgiel, złoto, miedź itd, mijał różne częsci kopalni, lecz nigdzie nie widział rtęci.
-
-No to czeka nas bardzo ciekawa zabawa- mruknęła rozglądając się.
-
-tsa bardzo
-
-Hm... Czy ludzie nie mają rtęci w takich podłużnych przedmiotach? Tutaj możemy tego szukać przez kilka dni.
-
-mają ale to by trzeba było isć do siedlusk ludzkich, szukać tego...
-
-To nie problem. Ich domy są małe i ciasne- szybko znajdzie się rtęć.
-
-tak, ale by zbudować z tego dużą klatkę, to trochę tego czeba uzbietać.
---------------------------
Sorry za błędy
-
-Hm... Fakt. No nie wiem wybieraj. Szukać tu czy u ludzi.
______
Spoko.
-
-może u ludzi, nie koniecznie po domach bo mogą nas zauważyć i zaatakować. Ponoć ludzie mają takie miejsve gdzie wszystko wyrzucają, moza tam by były te rurki z rtecią?
-
-Prawdopodobnie tam będą. To idziemy?
-
-Tak, chodźmy- powiedział i wyszedł.
-
Wyszła za nim.
-
Weszłam.Kichnęłam.Słuchać było echo mojego kichnięcia i krople wody spadające do kałuż.Na szyi miałam nóż.Wzięłam łopatę i wykopałam dół.Ściągnęłam z siebie nóż i rzuciłam go w dół,po czym zakopałam.
-
Wyszłom lekko kiwając się
------------
xD
-
Wszedł, z wyraźnym niezadowoleniem wymalowanym na pysku. Spojrzał z niesmakiem na przebiegającego szczura i machnął ogonem. Szedł tak długo zagłębiając się w podziemia, aż zaczął boleć go łeb. Rozmyślał. O wszystkim co wydarzyło się, odkąd tu przybył. Może rodzinka miła, aczkolwiek on do niej nie pasował. Mała była rozwydrzona i robiła co chciała, a matka pozwoliła, by inni jej pyskowali. Ojca nie poznał, ani dalszej rodziny, nie wątpił jednak, iż oni wszyscy mają podobne charaktery, sposoby bycia. A on...? On był niezależny, dumny i nigdy nie dawał sobą pomiatać, całkowita odwrotność jego rodziny. Cóż, zawsze mógł to potraktować jako jednorazową przygodę i żyć nadal samotnie.
-
Pojawił się, a jego futro nadal trochę dymiło. Główkę miał pochyloną, tak że jego oczy wydawały się być puste i przerażające. Zachwiał się, rozstawiając szeroko nogi.
-
Wyczuł nikłą woń spalenizny. Podniósł łeb i zauważył gdzieś w oddali małe szczenię. Kolejne. Miał już tylko nadzieję, że ten nie jest tak dziecinny i irytujący jak jego siostra. Zastanawiał go tylko fakt gdzie podziewają się rodzice małego, tamten wyglądał jakby miał co najwyżej 5 miesięcy. A jego wygląd również zostawiał wiele do życzenia. Puste, martwe oczy, dymiąca sierść, a na dodatek samczyk chwiał się na łapkach. Siedział w milczeniu i czekał na ruch szczenięcia.
-
Weszłam, trudne było odszukanie Sav'a, jednakże jakoś się udało, dodatkowo nawet moja oriantacja w terenie nie odpowiedziała zabłądzeniem, jak to zazwyczaj bywa. Spojrzałam na Saviour'a, który znajdował się niedaleko, wyglądał strasznie, a ze mną już też coraz gorzej.
-Savi, co się z tobą ostatnio dzieje? - Spytałam cicho, nie miałam siły na jakikolwiek wrzask, czy zdenerwowanie.
-
Wbiegł za nią i stanął niedaleko ich.
_________
Ja tam wolę na krótkich postach jechać 8) xD
-
Ruszył powoli przed siebie, a dym krąży wokół niego wydawał się, jakby szczenie nie stąpało po ziemi tylko płynęło w powietrzu.
Nastawił uszu słysząc swoje imię. Obrócił się w stronę wadery i basiora, po czym przyjął obojętny uśmiech.
-Tak? -odpowiedział jakby w głowie usłyszał całkiem inne pytanie.
____________________
*BEP!*
Long Messages Tribe Activite 8D
(wybaczcie za błędy- ten język czasem wciąż jest dla mnie obcy)
-
-Saviour, ja naprawdę zaczynam się o Ciebie coraz bardziej martwić. Raczej wątpię, by to, co zrobiłeś tamtym ludziom należało do normalności, to wyglądało niczym rzeź. - Jęknęłam i podeszłam do Sav'a, dopiero teraz dostrzegłam, iż nieopodal znajduje się wilk, którego raczej nie znam, albo taki zniedołężniały dorosły basior, albo nieco starsze szczenię...
-
Weszła po cichu. W oddali zobaczyła jakąś nieznaną jej waderę. Usiadła w cieniu i ją obserwowała.
-
Wyszła.
-
Uśmiech zniknął z jego twarzy. Jego sylwetka zamigotała i w zamian szczenięcia pojawił się duży, czarny, upiorny basior. Po sekundzie zniknął, a na jego miejscu pojawił się znów szczeniak. Jego futro już nie dymiło, a szare oczy znów błyskały rozbawieniem i zaciekawieniem na wszystkie strony. Malec zachwiał się i prawie co by upadł, gdyby nie noga Miss, o którą się oparł.
-
-Sa... - Urwałam i po raz kolejny stałam całkowicie zdezorientowana. Zamrugałam i wyszłam na idiotkę, co to było? Nie mogłam nawet niczego wydukać, ani jedno słowo nie przelatywało mi przez gardło. Spojrzałam tylko na Sav'a z tym głupim wyrazem pyska.
-
Szczenie znów zamieniło się w basiora.
Jednak tylko wadera go widziała.
-Witaj Misty -powiedział ciepłym głosem, który nie wydawał się być jego głosem.
Było to zbyt dziwne, żeby z takiego potwora wychodził taki ciepły głos, który mieszał w zmysłach.
-Pamiętasz mnie...?
-
-N-nie? - Wpatrywałam się w basiora, oczywiście nic innego, nic mądrzejrzego wypowiedzień nie mogłam.
-
-Tak jak podejrzewałem -rzekł podchodząc do niej i ocierając się o nią "niechcący"- Nie widzisz zbyt dobrze w Ciemności, co? -wymruczał wprost do jej ucha- Jestem Szatanem. Prawdziwym ojcem Twojego dziecka... Savioura -powiedział siadając niedaleko niej.
-
________________________
Mina "O.O" and "Wtf?!"
-
Spojrzałam na tego basiora jak na palanta, czy durnia i zaczęłam się śmiać.
- Aha, fajny mi żart, a teraz mów poważnie kim jesteś. - Burknęłam po chwili.
_____________
Laj...xD
-
Roześmiał się zimnym głosem. Wszystko wokół nich się zatrzymało.
-Jestem Szatanem, słońce. Radził bym Ci to zrozumieć, bo młody długo już nie wytrzyma -spojrzał na swoje ciało- Choć całkiem mi w nim wygodnie -jakby na potwierdzenie tego, wstał i się rozciągnął- I wytrzymały jest. Kto inny już by się spalił. Pewnie ma to po tatusiu -uśmiechnął się upiornie, zadowolony z siebie.
________________
(:<
-
______________________
Pacnij go! Pacnij jak pacniętą muchę! PACNIJJJJJJJJJJJJ!
-
-Bez takich, jasne? Je nie mam ochoty i sił na takie durnowate gierki. - Mruknęłam jakby całkowicie do mnie nie docierały jego słowa, może rzeczywiście nie docierały, a może po prostu nie chciałam by do mnie to dotarło.
__________
;-;
-
Spojrzał na nią poważnie i westchną.
-Uciekam, bo go spalę. Zresztą on Ci wszytko opowie -mruknął- Jak unicestwiliście Juncie?? -zapytał nagle, ale po chwili machną na to łapą- Zresztą. Trzymaj się słońce i daj o niego -wyszczerzył się do niej, co wyglądało potwornie- Tylko imię głupie.. -westchnął jeszcze i postać zamigotała, po czym zamieniła się w leżącego, nieprzytomnego Sava.
Jego futerko dymiło, a on głośno i ciężko oddychał.
-
Za dużo tego wszystkiego, już całkowicie czułam się zdezorientowana i rozdarta w sobie. Siły na cokolwiek już mi całkowicie zanikły, usiadłam i spojrzałam jakby błagalnie za Saviour’a, teraz już naprawdę zaczęłam się go bać. Siedziałam tak w milczeniu, nie byłam w stanie nic zrobić, czy nawet drgnąć, przytłumiona i niepewna, na złość już nawet nie miałam miejsca, miłosierdzie czy współczucie też zniknęły. Jedyne co zrobiłam to tylko zmrużyłam oczy by powstrzymać łzy, które twardo starały się ujrzeć świat.
-
Leżał powoli odzyskując przytomność. Wszytko go bolało, a w głowie słyszał jakieś szepty, głosy.
Jęknął przeciągle, próbując otworzyć oczy.
-
____________________________
On mi wnętrzności wypija >.<
-
Zerwałam się i potrząsnęłam łbem, wstałam i bez słowa złapałam Sava’ a, patrzyłam twardo przed siebie, jeszcze nie kontaktowałam całkowicie, ruszyłam wolnym i delikatnie chwiejnym krokiem, wyszłam.
_______________________
A ja przechodzę załamanie nerwowe, a może depresję, jeszcze nie wiem...xD
-
Wstał i wyszedł.
______________
Dobra, Sav. Boję się cb...
-
^^